ROZDZIAŁ DWUNASTY 

Podniosłam się z łóżka i już miałam wychodzić z pokoju do siłowni gdzie miał odbywać się trening gdy ktoś zapukał. Hm.. to do nich nie podobne zazwyczaj pakują się bez pukania.
- Proszę.- Odpowiedziałam a w drzwiach stanął Fabian.
- Cześć, nie przeszkadzam? - Spytał grzecznie chłopak.
- Nie ale nie powinniśmy iść na dół do reszty? - Trochę się zdziwiłam bo była już 16.50.
- Daj spokój, powiedziałem że się źle czujesz.- Mój gość się uśmiechnął i usiadł na łóżku.
- Arr jakiś ty niegrzeczny.- Wybuchłam śmiechem a chłopak mi zawtórował.
- Chciałem z tobą porozmawiać. - Zaczął chłopak a ja przełknęłam ślinę.- Pamiętasz mecz w Katowicach? Wtedy uderzyłem Cię piłką a ty zasłabłaś. Ogromnie cię przeraziłem i chciałem do ciebie podejść i Cię przeprosić ale zaczynaliśmy grać i nie mogłem tak po prostu zejść z boiska. Przez cały mecz nie spuszczałem z Ciebie wzroku, bałem się że coś Ci się stało. Może to głupio zabrzmi ale... cieszę się że piłka trafiła właśnie w ciebie. - Nie dałam skończyć chłopakowi a w moich oczach stały świeczki.
- A ja się cieszę że to właśnie ty ją odbiłeś..- Kąciki jego ust delikatnie się uniosły a ja uniosłam rękę i delikatnie przejechałam nią po jego policzku.
- Fabian ale wiesz że to nie jest takie proste. Ja jeszcze się uczę, nie mam pracy ani mieszkania. Jestem zwykłą dziewczyną jak tysiące innych a ty jesteś siatkarzem. Zazwyczaj żony sportowców są modelkami... ja nawet ładna nie jestem. - Po moim policzku spłynęła łza.
- Nawet tak nie mów! Jesteś piękną i żadna modelka nigdy nie będzie od Ciebie ładniejsza.- Na mojej twarzy pojawił się uśmiech.- A domem się nie przejmuj, ja mam mieszkanie, jeżeli tylko będziesz chciała zamieszkamy razem! A to że się uczysz to żaden problem, ja nawet lubię inteligentne dziewczyny, a jeszcze jak są rudę aww.- Siatkarz zaczął się śmiać a ja rzuciłam go poduszką. Niestety chłopak się schylił i poduszka uderzyła w mój budzik.
- To jak? Może przejdziemy się na ten trening? - Powiedziałam podnosząc zegarek ale nie usłyszałam odpowiedzi. Fabian złapał mnie za rękę, wyjął z niej budzik i postawił go na swoim miejscu a mnie delikatnie pociągnął za nadgarstek. Ja przechyliłam się w jego stronę a on pocałował moje usta.
- Teraz możemy iść.- Puścił mi oczko i wyszliśmy z pokoju. Gdy schodziliśmy po schodach nasze dłonie się złączyły a ja nie miałam zamiaru ich rozłączać. Uśmiechnęłam się do chłopaka a ten poczochrał moje włosy. Zeszliśmy na dół słychać było krzyki i dzięki temu wiedziałam gdzie znajduję się siłownia.
- Uuu zakochańce przyszły.- Krzyknął Kubiak a ja palnęłam go w czoło.
- Coo, zazdrościsz?- Drzyzga posłał mu cwaniacki uśmiech. Uwielbiałam jego uśmiech bo zawsze był szczery i aż tryskała od niego radość.
- Widzę że już lepiej się czujesz.- Zaczął się śmiać Winiar a za nim cała reszta towarzystwa.
- No popatrz Michałku... MAGIA!- Klasnęłam dłońmi a siatkarz wystawił mi języka. Siatkarze kontynuowali ćwiczenia a ja zajęłam się robieniem zdjęć. Dziś trening był dłuugi i ciężki. Pot lał się litrami. Spoglądałam co jakiś czas na Fabiana a ten się uśmiechał. Siedząc na materacach zobaczyłam zbliżającego się Krzyśka. Mężczyzną wziął picie i usiadł koło mnie.
- Oj Mańka, mówiłem że to się tak skończy. Fabian był w tobie zakochany po uszy już po meczu w Spodku.`Gadał o tobie jak natchniony.- Roześmiał się libero.
- Taa pewnie w samych superlatywach.- Zawtórowałam mu tym samym. - Igła?
- Hmm? - Burknął pijąc napój.
- Myślisz że na prawdę coś może z tego być? - Spytałam z nadzieją w głosie.
- Ja nie myślę, ja to wiem. W sumie mówiłaś że mieszkasz blisko Rzeszowa a Fabian ma kontrakt jeszcze na dwa lata z Resovią. Ja, wróżbita Krzysztof, wróżę wam świetlaną przyszłość.- Złapał za moją głowę i przymknął oczy.
- A idź ty wariacie.- Posłałam mu uśmiech a ten wrócił do wykonywania ćwiczeń. Po półtorej godzinnym treningu chłopaki byli wycięczeni ale nawet wtedy mieli siłę na żarty.
- Ty jesteś ruda da, szalona ruda da...- Zaczął śpiewać Michał a ja nie mogłam pohamować śmiechu.
- Ty jesteś Michał ał, spocony Michał ał.- Na korytarzu rozległy się śmiechy. Siatkarze poszli do szatni a ja do pokoju ściągnąć zdjęcia na laptopa. Włączyłam urządzenie i puściłam po cichu muzykę. Nagle ktoś zapukał do drzwi a ja się poświęciłam i wstałam żeby otworzyć.
- Przepraszam Pana, ja nic nie kupuję.- Próbowałam zachować powagę ale nie wytrzymałam. - Haha no chodź.- Długo Fabiana namawiać nie musiałam bo nim się obejrzałam, leżał na moim łóżku trzymając laptopa.
- A czo to za zdjęcia? - Kliknął myszką na folder "ForeverYoung".
- Nie wchodź w to!! - Wydarłam się ale ten jakby mnie nie słyszał. No pięknie.. były tam kompromitujące zdjęcia z sesji z Anką.
- Jaki grubas- Wskazał palcem na moje zdjęcie z talerzem pączków. No co? Tłusty czwartek był. Boże, dlaczego ja tego nie usunęłam?
- Nie śmiej się!- Zrobiłam z ust podkówkę.
- Spróbuję ale nic nie gwarantuję.- Dźgnęłam go w żebra i zabrałam laptopa złowieszczo się śmiejąc.- Ejj! Właśnie dochodziłem do zdjęć z basenu..- Zrobił oczy niczym kot ze Shreka a ja obdarowałam go buziakiem.
- Na pocieszenie.- Fabian mnie objął i mocno przytulił.
- Już nigdy Cię nie wypuszczę. - Pocałował mnie w szyję co wywołało uśmiech na mojej twarzy.
- Choć, idziemy na kolację bo te żarłoki nam nic nie zostawią.- Złapałam go za rękę i powoli zmierzaliśmy w stronę stołówki.
- Oo Bajtuś! Twoja ulubiona surówka.- Roześmiał się Piotrek.
- Słyszałem że warzywa są dobre na zdrowie, a ty Mańka coś się źle czułaś wcześniej, więc pomyślałem że poświęcę się dla ciebie i oddam Ci swoją porcję. Co ty na to? - Zlustrowałam go wzrokiem i wybuchłam śmiechem.
- Kurek jedź bo nie urośniesz. - Powiedziałam zabawnym tonem i zaczęłam spożywać kolację. Chłopaki zaproponowali że wieczorem oglądają jakiś film u Winiara w pokoju i żebym przyszła. W sumie nie miałam nic lepszego do roboty więc się zgodziłam. Dzień szybko zleciał. Umyłam się, przebrałam w piżamę i położyłam spać.



Na razie jest taka sielanka ale w następnym rozdziale postaram się to zmienić ;)
Pamiętajcie CZYTASZ=KOMENTUJESZ.
Pozdrawiam ;*