ROZDZIAŁ CZTERNASTY  

Już miałam pożegnać się z chłopakiem gdy ten złapał mnie za rękę i delikatnie pociągnął do siebie. 
- Nie mam twojego numeru telefonu.-  Roześmiał się głośno a ja mu zawtórowałam. Faktycznie, znamy się już niemalże od tygodnia a nie wymieniliśmy się telefonami. 
- Zapamiętasz?- Spytałam z uśmiechem i podyktowałam mu szybko numer.
- Poczekaj, wolniej.- Uśmiechnął się rozgrywający więc powtórzyłam numer tylko wolniej a on powtarzał po mnie. 
- Jeżeli dobrze zapamiętałeś to napisz.- Fabian złapał mnie w tali i spoglądał w oczy.- Jeżeli nie jesteś pewny czy dobrze to też napisz, ktoś będzie miał niezły ubaw z ciebie. - Wbiłam mu palec w żebra a on odskoczył. 
- Wredota.- Wystawił mi języka a ja zaczęłam się śmiać.
- No chodź tu..- Rozłożyłam ramiona a chłopak powoi do mnie podszedł nie spuszczając wzroku z moich oczu. Przytulił mnie mocno ale nie z całych sił, bardzo na mnie uważał, jakbym była ze szkła. W jego ramionach czułam się bezpiecznie, jakby czas staną w miejscu. Niestety czas płyną dalej. Wchodziłam już do swojego pokoju gdy usłyszałam śmiech Drzyzgi. 
- Powtórzysz jeszcze raz? No proooszę. - Zrobił takie śliczne oczy że nie mogłam mu odmówić. Chłopak szybko pobiegł do pokoju, pewnie po to żeby zapisać numer na jakiejś kartce. Ja również poszłam do siebie i wzięłam telefon do ręki bo miałam zadzwonić do Anki i tak odkładałam, odkładałam, w końcu bym zapomniała.  
- Stęskniłaś się maleńka? - Powiedziałam grubym głosem i usłyszałam głośny śmiech. 
- Mańka ty świrusie! No jasne że się stęskniłam. - Usłyszałam rozbawioną przyjaciółkę.- Wiesz jak tu nudno bez ciebie? A tak w ogóle to co tam słychać? - Chwilę się zastanowiłam i wszystko jej opowiedziałam. 
-... i teraz jestem z Fabianem. Znaczy, nie powiedział mi dosłownie że chce ze mną być ale wystarcza mi jego obecność. - Zespowiadałam się z całego mojego pobytu w Spale. 
- Kurde, ty na serio się zakochałaś. - Skwitowała dziewczyna.- Wiesz, ja to Ci zazdroszczę. Też chcę się tak zakochać. - Rozmarzyła się moja przyjaciółka.
- Zobaczysz, znajdziesz swojego rycerza na białym koniu. - Cicho zachichotałam. 
- Tym rycerzem mógłby być jakiś siatkarz. Nie żebym coś, ale nie pogardziłabym. - Prawię pół godziny zleciało mi na rozmowie z Anką ale niestety musiała kończyć. Gdy się rozłączyłam zobaczyłam że 3 minuty temu przyszedł mi sms z nieznajomego mi numeru:                                                                                                                                     '' Zapamiętałem <3 Śpisz już kochanie? ''
Na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Od razu postanowiłam odpisać na 'nieznajomy' numer. 
" Nie, jeszcze nie śpię kochanie ;P ''
"Aaa, czekasz na mnie? :) "      
''Arr skąd wiedziałeś? " 
" Czytam Ci w myślach. Właśnie wyobrażasz sobie mnie, roznegliżowanego, leżącego na TWOIM łóżku :p"
" Haha ;* wróżbitą to ty nie zostaniesz koteczku "
" Zniszczyłaś moje marzenia zła kobieto ;( " 
" I tak mnie kochasz dobry mężczyzno :) " 
" To ty też jesteś wróżbitą? ;P " 
I tak zleciało nam pół nocy. Długo pisałam z Fabianem ale w pewnym momencie usnęłam. Moje powieki już się same zamykały. Rano gdy obudził mnie budzik miałam znakomity humor a to się często nie zdarza gdy wstaję tak wcześnie. Ułożyłam się w pozycji siedzącej i złapałam za telefon leżący na poduszce. Zobaczyłam że mam nieodczytane dwie wiadomości. Druga z nich jeszcze bardziej wpędziła mnie w dobry nastrój: 
" Śpij dobrze, dobranoc, kocham Cię"
Podniosłam się z łóżka i poszłam do łazienki trochę się ogarnąć. Gdy już to zrobiłam, poszłam na stołówkę. Igła jak zwykle zajął mi miejscówkę, ten to jest kochany. Usiadłam na krzesełku i z każdym się przywitałam. Już miałam sięgać po dżem gdy ktoś mi sprzątnął go spod nosa. 
- Kurek ty złodzieju. - Chłopaki zaczęli się śmiać a Bartek posłał mi buziaka w powietrzu. 
- Kto pierwszy ten...  je dżem truskawkowy! -  Krzyknął przyjmujący i zaczął smarować kromkę. Możdżonek właśnie skończył smarować swoją i dał mi dżem.
- Dziękuje.- Ładnie się uśmiechnęłam.- Widzisz Krzysiu jaki Marcin jest miły? Nie to co niektórzy.- Znacząco spojrzałam się na Kurka i przybiłam piątkę z Winiarem który prawie by się zakrztusił. 
- Michał nie bądź taki pazerny bo się udławisz.- Zaczął się śmiać Kłos. 
- Nie, Michał!! Nie umieraj. Z kim ja bym mieszkał?- Teatralnie powiedział Fabian za co powinien dostać Oscara. 
- Raczej "Nie, Michał!! Nie umieraj. Kto by olśniewał nas swoją urodą?"  Tak zdecydowanie lepiej. - Powiedział dumnie Winiar czym spowodował nagły wybuch śmiechu. Nie, jednak ta rola zasługiwała na Oscara. Śniadanie się skończyło i każdy wracał do pokoi oprócz Fabiana. Został żeby spytać się Stefana czy może dzisiaj nie przyjść na trening. Słyszałam tylko jak mężczyzna mówi że mają dużo pracy a Drzyzga że nie będzie go na obiedzie ale na trening wróci. Chyba bardzo mu zależało żeby jechać do Sandry. Ale bardzo się tym nie przejmowałam i postanowiłam pójść do pokoju Łukasza i Krzyśka bo mieli ciastka!




Mogą być takie rozdziały czy może wolicie dłuższe? Piszcie śmiało a ja postaram się dopasować :) I najważniejsze!! Mój blog został wyświetlony ponad 1000 razy! Dziękuję Wam serdecznie i mam nadzieję że się Wam podoba i zostaniecie na dłużej :D 
Dziękuję i pozdrawiam ;*